PORSELEN GİBİ BİR CİLT İÇİN KAHVE TELVESİ

                                               Çok basit bir yöntemle cildinizi pürüzsüz hale getirebilirsiniz.

       Nasıl mı? Bazılarımızın hemen hemen her gün içmiş oldukları kahve telvesiyle :)

                          ❤ Kahve telvesi doğal peeling görevi görür.

 

                          ❤ Her cilt tipine uygundur.

                          ❤  Cildi nemlendirme etkisi vardır.

                          ❤  Cildi  nemlendirerek kırışıklık , sarkma gibi yaşlanma belirtilerini aza indirir.

                          ❤  Cildin daha parlak ve canlı görünmesini sağlar.

                          ❤  İçeriğindeki kafein selülitlere iyi  gelir.

                          ❤  Göz altı morluğunu  giderir.

                          ❤  Yağlı cilde iyi gelir, siyah noktalardan arındırır.

                          ❤  Aynı zamanda ayak bakımında da güvenle kullanılır.

                          ❤  Cilde yumuşaklık kazandırır.

               Tek yapmamız gereken içtiğimiz kahvenin  telvesini yüzümüze oval bir biçimde masaj yaparak sürmek. 10 dk bekledikten sonra ılık su ile durulamak. Düzenli  uygulamada sonra herkesin dediği porselen gibi , benim daha çok hoşuma giden yumurta gibi bir cilde sahip olabilirsiniz. Kullanmadan önce kendi cildinizi tanımanızda fayda olacaktır.

  

Meyan Şerbeti ve Limon

 
      Meyan kökü,ismini çok duyduğum fakat içmek bugüne kısmet olan içeçek. Faydası  da zararı da vardır elbette ama ben en çok içerken ve içtikten sonra bıraktığı tat karmaşasına takıldım.

       İlk deneyimim , hatta ilk yudum son yudumum oldu diyebilirim.İlk intiba çok önemli derler ya bence zaman vermek, tanımak gerek diyenlere katılıyorum.

       Çok sıcaklarda , soğuk bir içecek olsun da ne olursa olsun dediğimiz yaz günlerinde . Birden karşıma sebilci dayı çıktı, elinde bakır taslar şıngır şıngır, '' Buzzz gibi!' nağmeli nidaları . Aklıma girdi. Gözlerimi kaparım görevimi yaparım diyerek, düşünmeden aldım bir bakır tas dolusu meyan şerbeti, tek yudumda bitirdim hepsini. Sonrası bildiğiniz tat kuşağı ağzımda, tatlı diyorum ekşiye geçiyor, ekşi diyorum tatlıya dönüyor, bir bakıyorum tat yok.

     İlk içtiğimde bir daha içmem dediğim meyan şerbeti şimdi özellikle köklerini alıp kendim yapıyorum. Özellikle meyan şerbetini içtikten sonra çeyrek kesilmiş sulu limona tuz atıp yiyin derim, çünkü hayatınızda tatmadığınız bir tat ortaya çıkıyor .

Sümela Manastırı ve Efsaneleri

Sümela  Manastırı

                    İsa  Peygamberin   havarilerinden  olan  Lukas'ın   bir  tahta  parçası  üzerine  çizdiği   Meryem   Ana  resmi  (ikona)  yıllar  sonra  kendiliğinden  Atina'ya  uçmuş.  Renginin  koyuluğundan  ötürü  daha  sonraları  Kara  Meryem, Kara  Melek,  Kara  Madonna  gibi  adlarla  ünlenen  bu  resim  ,   Theodosius  döneminde,  4.  yüzyılda  Atina'dan   ayrılmak  istemiş.

 

                   İkona  daha  sonra  melekler  tarafından  uçurularak,  Maçka  dağlarının  yamaçlarındaki  dağ  kovuklarından   birine  yerleştirilmiş.  O  günlerde  Bernabas  ve  Sophranios  isimli  keşişler   rüyalarında  Meryem  Ana'yı  görmüşler.  Meryem  Ana  keşişlere     Trabzon'a  gidip   ikonanın  olduğu  kovukta  kendisi  adına  bir kilise  yaptırmalarını  söylemiş. Keşişler  deniz  yoluyla  Trabzon'a  gelerek  Maçka  dağlarının  yamaçlarındaki  taş  kovuğu  içindeki  Meryem  Ana  ikonasını  bulmuşlar.  

                   Onlardan  önce  bu  resmi  gören   yerliler  ikonayı  yakmak  istemişler   fakat  yanmamış.  Balta  ile  parçalamak  istemişler  kırılmamış.  Dereye  atıp  uzaklaştırmak  istemişler,  derenin   suyu  ikonayı  sürüklememiş.  Meryem  Ana  tarafından  görevlendirilen  iki  keşiş,   melekler  tarafından   ikonanın  konulduğu  kovuğa  önce  bir  kilise,  sonra  bir  manastır  yapmışlar.  Hayatlarının   geri  kalan  kısmını  Sümela'da  geçiren  bu  iki  keşiş  aynı   ölmüşler.

                   Kutsal   Damlalar:

                  Diğer  bir  efsane  de  manastırın  ortasındaki   kutsal   havuza,  30-40  metreden  iri  su  damlaları  değişik  aralıklarla  düşermiş.  Kutsal  olduğuna   inanılan  damlalar,  yüzyıllar  boyunca  umutsuz  hastaların   ve  kısırların  umudu  olmuş.  Tarih  boyunca  Müslüman,  Hristiyan  birçok  hasta  efsanenin  getirdiği  umudu  paylaşmak  amacıyla   manastırı  ziyaret  ederek  zengin  adaklar  ve   kurbanlarla   damla  tedavisine  girmişler.

                                                      

10 Bin 500 Yaşındaki Kale

Halep  Kalesi

                 Suriye'nin   ikinci  büyük  şehri  olan  Halep'in  merkezinde  bulunan  ve  birçok  medeniyete   ev  sahipliği  yapan  Halep   Kalesi,   dünyanın   en  eski  ve  en büyük  kalesi  olarak  biliniyor.  10  bin  500  yıllık  bir  maziye  sahip  olan  ve  Guinness  Rekorlar  Kitabı'na  giren  Halep  Kalesi,  aslında  şehrin  ilk   kurulduğu  yerleşim  alanı  içinde   bulunuyor.  Kalenin    içinde  ise  binlerce  insanın   uzun  zaman  yaşamasına  imkan  verecek  her  türlü  araç  ve  gereç  mevcut. 

                 Tarihi   evleri,  sokakları,  su  kuyuları,  odaları,  camisi  ve  daha  birçok  yapısı  ile   kale  yalnız  başına  bile  surlarla  çevrili  bir  kenti  andırıyor.  Kalenin  çevresinde  bulunana  su  bir  zamanlar  adeta   savunma  mekanizması  gibiyken,  küresel  ısınmanın  etkisiyle  burada  bir  damla  su  bile  kalmadığı  görülüyor.

               M.Ö  3000'li  yıllarda  inşa  edilen  Halep  Kalesi'nde  çeşitli  Mezepotamya   devletleri,  Roma  İmparatorluğu,  Bizans  İmparatorluğu,  Arap  Krallıkları,  Büyük  Selçuklu  Devletleri  ve  Osmanlı  İmparatorluğu   devirleri   yaşandı.  Kent  Suriye'nin  en  canlı  ticaret  ve  üretim  merkezlerinden  biri  olmuş.  Halep'i  ziyaret  eden  turistlerin  şehri  kuş  bakışı  görmek  için   en  çok  gezdikleri  yerlerin  başında,  kentin  en  hakim  noktası  olan  kaleye  geliyor.  Burada  ziyaretçiler,  hem  uygarlıkların   izlerine  genel  bir  perspektiften  bakıyor  hem  de  çay  ve kahvelerini  yudumlayarak   yorgunluklarını  atıyor.

Kız Kulesi Efsanesi

Kız  Kulesi

 
                   Kız  Kulesi  Adası,  Kubadabad  Saltanat  kentinin  haremliğiymiş.  Adada  çevresi  sularla  çevrili   bir  kale  ile  birbirinden  güzel  köşklerin  ortasında   yüksek  bir  kule  varmış.

                   İşte  bu  kalede   cariyeleri  ile  birlikte  Selçuklu  Sultanının   güzeller  güzeli   biricik  kızı  yaşarmış.  Sultan  düşünde (  başka  bir  rivayete  göre  falında) sevgili   kızının  yılan  sokması  sonucu   öleceğini   görmüş.   Yaptırdığı    kaleye  ve  içindeki   kuleye  kızını  bu sebepten  kapatmış.  Öyle  ki,  kuleye  yılan  girmesin  diye   beton  borularla   Anasmas'lardan  adaya  su  ve  süt  akıtılmış. Bu  iki  sıra  beton  boruların  kalıntıları  günümüze  kadar  gelmiştir.

                  Böylece   yıllar  yılları  kovalamış  ve  günlerden  bir  gün  güzel  Sultan  ateşlere   düşüp  hastalanmış.  Ülkenin    en  ünlü  hekimleri   zor  bulmuşlar  devasını.  Sevgili  Sultan  yeniden  sağlığına  kavuşmuş.  İyileşmesini  kutlamak  için    armağanlar  yağmaya  başlamış  kuleye.  Yaşlı  bir  köylü  kadın  da  bir  sepet  üzüm   getirmiş.  Meğer  üzümlerin  içinde  küçük  bir  yılan  varmış. Yılan  o gece  uykuya  dalan  güzel  Sultanı  sokup  öldürmüş.

Şahmaran Efsanesi

ŞAHMARAN

   

        Efsaneye  göre  Şahmaran   yüzlerce  yıl  önce  Tarsus'ta yaşayan  yılan  vücutlu  kadın  başlı  kahraman.  Bahçesinde  insanoğlunu  cezbedecek  her türlü  yiyecek ve  ziynet  eşyası   bulunan Şahmaran   kimsenin  bilmediği  bir  yerde,  insanoğlundan  uzakta  yerin  altında  yaşamış,  ta  ki  insanoğlu  Camsab  tarafından  bulunana  kadar.

        Yoksul  bir  ailenin  oğlu  olan  Camsab   bir  gün  ormanda  bir  kuyu  dolusu  bal  bulmuş.  Balı  çıkarmak  için kuyuya inen  Camsab'ı   bütün  balı yukarı  çeken  arkadaşları  aç  gözlülükleri  yüzünden  kuyuda  bırakmış.  Yalnız  başına  feryat  eden  Camsab  tam  da ümidini  kesmişken  topraktan  iğne  deliği  büyüklüğünde   ışık  sızdığını  farketmiş. Cebindeki  bıçak  ile ışığın geldiği  deliği  büyüten  Camsab,  ömründe görmediği  kadar  güzel  bir  bahçeye girmiş.  Bu  bahçede  dünyada  eşi  benzeri  olmayan  çiçekler,  ortasında   bir  havuz  ve  çevresinde  oturaklar  ile  bir   yığın  yılan  bulunuyormuş.  Havuzun  başındaki  taht  üzerinde  insan  başlı,  süt  beyaz  vücutlu  bir  yılan  Camsab'a    kendi  diliyle  hitap  etmiş; Hoşgeldin  insanoğlu,  çevrendekilerden  korkma  sen bizim  misafirimizsin.

            Şahmaran  Camsab'a   türlü  türlü  yiyecekler  ikram  edip  kendi   ülkesine   nasıl  ve neden  geldiğini sormuş.  Camsab  hikayesini  uzun  uzun  anlatmış...  Camsab'ı  dinleyen  Şahmaran   '' İnsanoğlu  nankördür, hilekardır.  Küçücük  menfaatleri  karşısında  muazzam  zararlarına  razı  olur.''  demiş.

              Şahmaran'ın  güvenini  kazanan Camsab  uzun  yıllar   bu  bahçede  yaşamış.  Yıllar  sonra   bir gün  Şahmaran'a  yaklaşan  Camsab,  ailesini  çok  özlediğini  söyleyip;''  Ne  olu  beni  aileme  kavuştur.''diye  yalvarmış.  Bunun  üzerine  Şahmaran  kendisini   salıvereceğini,  ancak  yerini  kimseye  söylemeyeceğine  dair   söz  vermesini  istemiş.  Çünkü  Şahmaran'la  karşılaşan  kim   olursa  olsun  hamama  gittiğinde  vücudu  pullarla  kaplanırmış.  Şahmaran'a  söz  verip  ailesine  kavuşan  Camsab   uzun  yıllar  verdiği  sözde  durarak  Şahmaran'ın  yerini  kimseye  söylememiş  ve  hiç  hamama  gitmemiş.

                 Derken  bir  gün  Camsab'ın  yaşadığı  ülkenin  hükümdarı  Keyhüsrev  hastalanmış.  Vezir,  hastalığın  çaresinin  Şahmaran'ın  etini  yemek   olduğunu  söylemiş  ve  herkesin  hamama  getirilmesini  istemiş.  Önceleri  direnen  sonra  zorla  hamama   götürülen  Camsab'ın  vücudu  hamam  girince  vücudu  pullarla  kaplanmış.  Sonunda  da  yapılan  işkenceye  dayanamayarak  canını  kurtarmak   için  kuyuyu  göstermiş.  Hemen  kuyunun  başına  gidilmiş  ve  Şahmaran   dışarı  çıkarılmış.  Camsab'ı  gören   Şahmaran  ;''İşte    Camsab  nihayet  kanıma  girdin.  Ben  insanoğluna  itimat  edilmeyeceğini  biliyordum.  Fakat  ne çare ki  yine  aldandım.'  demiş. Ölüme  giderken  de  Camsab'a  ''  Beni  toprak  çanakta  kaynatıp   ilk  suyumu  sana  içirecekler  sakın  içme  zehirlidir.  İkinci  suyumu  iç  gövdemi  de hükümdara  yedir.''  demiş.  Şahmaran'ın  sözlerini  harfİyle  yerine  getiren  Camsab  ilk  suyu  vezire  içirip  ikincisini  de kendisi  içmiş.  Etini   de  hükümdara  yedirmiş.  Vezir  ölmüş  hükümdar  da  kısa  sürede      iyileşip  Camsab'ı  veziri  yapmış.

               Efsaneye  göre  Şahmaran'ın   öldürüldüğünü   yılanlar  bilmemekte.  Taarsus'un   Şahmaran'ın   öldürüldüğünü  öğrenen  yılanlar  tarafından    basılacağı  rivayet  edilir.
             

Tarihte İlginç Ölüm Hikayeleri 2

                         JEROME  IRVİNG  RODALE:

 

                        Organik  gıda  hareketinin  kurucusu,  Organik  Çiftçilik  ve   Bahçecilik  dergisinin  yayıncı  ve  büyük  bir  yayın şirketi   olan  Rodale  Gazetecilik'in  kurucusu.  Organik  gıdaların  yararları  hakkında  kendisiyle  yapılan  bir  röportaj  sırasında  ölmüştü.  1971  yılında  Dick  Cavett  Show2a  çıkıp da, ''  Kafayı  bulmuş  bir  şoförün  kullandığı  bir  araba  çarpmazsa  100  yaşıma  kadar  yaşarım.''  dediğinde  sadece  72  yaşındaydı.  Sohbetin  bir  yerinde  koltuğa  yığılıp  kaldı.  Ölüm  sebebi  kalp  kriziydi.  Bu  program  hiç  yayınlanmadı.

                       AESCHYLUS:

                       M.Ö  500'lerde  yaşamış  bir  oyun  yazarıdır.  Bir  çok  tarihçi  onu  Yunan  tragedyasının  babası  sayar.  Kafasına  bir  kaplumbağanın  düşmesi  sonucu  ölmüştü.  Efsaneye  göre  kartallar  kaplumbağaları  yakalar  ve  kabuklarını  kırmak  için  kayalara  düşürürdü.  Kartalın  biri  Aeschylus'un  saçsız kafasını  kaya  sanmış  ve  yakaladığı  kaplumbağayı  onun başına  bırakmıştı.

                       LULLY:

                       16.  Yüzyılın  favori  bestecilerindendi,  Fransa  kralı  için  de  besteler  yapmıştı.  Bir  defasında  müzisyenlere  prova  yaptırırken  ,  hızlı  bir  tempo  gelmiş  ve  çubuğunu  elinden  düşürmüş,  çubuk   ayağına  çarpmıştı.  Enfeksiyon  sonucu  öldü.

Tarihte İlginç Ölüm Hikayeleri 1

                                  ATTİLA:

                                 

                                  Attila'nın  ordusu  M.Ö 450'ye  kadar  Moğolistan'dan  Rus  İmparatorluğunun  sınırlarına  kadar  Asya'nın  tamamını  fethetmişti.  Gerdek  gecesi  burun kanamasından  ölmüştü.  M.Ö 453'te  genç  bir  kızla  evlenmişti.  Savaş  meydanlarındaki  ünlü  şiddetinin  tersine,  söylenenlerden  az  yiyip  içmeyi  adet  edinmişti.  Düğün  gecesi  bu  adetini  bırakarak  tıka  basa  yedi  ve  kafayı  buluncaya  kadar  içti.  Gecenin  bir  saatinde  burnu  kanamaya  başladı,  ancak  bunu  farkedemeyecek  kadar  sarhoştu.  Kendi  kanıyla  boğuldu  ve  ertesi  sabah  ölü  bulundu.

                                TYCHO  BRAHE:

                                16.  yüzyılda  yaşamış  Danimarkalı  bir  astronumdur. Onun  araştırmaları  Newton'un  genel  çekim  kanunun  yolunu  açtı.  Vaktiyle  tuvalete  gidemediği  için  ölmüştü.  16.  yüzyılda  yemek  bitmeden  ziyafet  sofrasından  ayrılmak  hakaret  kabul  edilirdi.  Brahe  çok içmesiyle  bilinen  bir  adamdı, ama  o gece  eğlenceye  gelmeden  tuvalate  gitmeyi  unutmuştu.  Üstelik  ziyafette  içkiyi  fazla  kaçırdı.  İzin  isteyemeyecek  kadar  da kibardı.  Sonunda  mesanesi  patladı  11  gün  acı  çektikten  sonra  öldü.

                               HORACE  WELLS:

                               1840'larda  anestezi  kullanımının  öncülüğünü  yaptı.  İntihar  etmek  için  anestezi  araştırmalar  sırasında  çeşitli  gazlarla  deney  yaparken  kloroform  bağımlısı  olmuştu.  1848  de  iki  kadına  sülfirik  asit  sıkmaktan  tutuklandı.  Hapisteyken  yazdığı  mektupta, sorunlarının  sebebi olarak  saldırıdan  önce  fazla  miktarda  aldığı  kloroformu  suçladı.  4  gün  sonra  hücresinde  ölü  bulundu. Kendisini  kloroformla  uyuşturmuş  ve  bir  usturayla  kalçalarını  kesmişti.

                             FRANCİS  BACON:

                             16.  yüzyılın  en etkili  beyinlerinden  biriydi.  Devlet  adamı,  felsefeci,  yazar  ve  bilim  adamı  olmasını  yanı  sıra Shakespeare'in  bazı  oyunlarını  bile  yazdığı  söylenir.  Bir  pilici  karla  doldurmaya  çalışırken  ölmüştü.  1625  yılınıın  bir  öğle  sonrasında, Bacon  kar  fırtınasını  seyrederken,  etleri   korumak  için  karın  tuz  gibi  kullanılabileceği  fikrine  kapıldı.  Bunu  denemek  için  komşu  köyden  bir  piliç  satın  aldı,  kesti  ve  dışarıda  karın  altında  donması  için  karla  doldurmaya  çalıştı.  Piliç  asla  donmadı  ama  Bacon  dondu.

                              

                               

                       

Ayıkla Pirincin Taşını

                  

                             Bir  zorluğu  çözümlerken,  bir  engeli  ortadan  kaldırmaya  çalışırken  bezen  hiç  beklenmedik  sürpriz  olaylar  çıkar  ve  daha  büyük  engeller  karşınıza  dikilir.  Böyle  durumlarda  bu  deyim  kullanılır.  Deyimin  öyküsü  Osmanlı  tarihine  dayanır.  Yavuz  Sultan  Selim'in  Yemen'i  Osmanlı  topraklarına  katmasından  bir  süre  sonra  Yemen'de  isyan  çıkmış,  uzun  uğraşmalar  sonunda  Yemen  Fatihi  Sinan  Paşa  duruma  hakim  olmuş;  Yemen  bundan  sonra  400  yıl  Osmanlı egemenliğine  katılmıştı.

                          Söylentilere  göre  Sinan  Paşa'nın  askerleri  bir  gün  çölde  konaklamış.  Yemek   pişirmek  üzere  hasır  torbalar  içindeki  mısır  pirinçlerini  yere  serdikleri  büyük  bir  çadırın  üstüne  dökmüş  ve  taşlarını  ayıklamaya  başlamışlar.  Bu  sırada  bir  fırtına  çıkmış  ve  rüzgarın  savurduğu   bir  kum  bulutu  pirinçlerin  üstüne  inerek,  ufak  bir  tümsek  halinde  yığılmış.  Kumların  altında  kalan   pirinçlere  bakakalan  yeniçeriler  arasında  şakacı  bir  asker:

                          - Biz  Allah'ın  nimetini  taşlı diye  beğenmiyorduk,  bizim  gibi  günahkar  kullara   üç  beş  taş  az  bile  gelir.  Asıl  şimdi  ayıklayın  bakalım  pirincin  taşını.Allah,  Kabe'ye  hücum   eden  fil  sahiplerinin  başına  ebabil  kuşları  ile taş  yağdırmıştı.   Bizim  başımıza  da  daha  büyük  taş  yağdırmadan  hemen  tövbe  edelim,  diyerek  arkadaşlarını  güldürmüş.

Ağzından Baklayı Çıkarmak

                   Vaktiyle  çok  küfürbaz  bir  adam  yaşarmış.  Zamanla  kendine  yakıştırılan  küfürbazlık  şöhretine  tahammül  edemez  olmuş. Soluğu  bir  tekkede  almış  ve durumu  tekkenin  şeyhine  anlatıp  sırf  bu huyundan  vazgeçmek  için   dervişliğe  soyunmaya  geldiğini  söylemiş.  Şeyh  Efendi   bakmış,  adamın  niyeti  halis,  geri  çevirmek  olmaz,  matbahtan  bir  avuç bakla  tanesi  getirtmiş.  Bunlara  okuyup  üfledikten  sonra  yeni  dervişe  dönüp  tembih  etmiş:

              -  Şimdi  bu  bakla  tanelerini  al.  Birini  dilinin  altına  diğerlerini  cebine  koy.  Konuşmak  istediğin  vakit  bakla  diline  takılacak,  sende  küfür  etmemem  isteğini  hatırlayıp   o  an  da  söyleyeceğin  küfürden  geçeceksin.  Bakla  ağzında  ıslanıp  erimeye  başlayacak   olursa  cebinden  yeni  bir  baklayı  dilinin altına  yerleştirirsin.

                  Adamcık  şeyhin  dediği  gibi  tekkede  kalıp  kendini  kontrol  etmeye  başlar.  Bu  arada  şeyh  efendi  de  bir  yere  gidince  onu  yanından  ayırmamaktadır.  Yağmurlu  bir  günde  bir  evin  penceresi  hızla  açılır  ve  gençten  bir  kız   çocuğu  başını  uzatarak,

                - Şeyh  Efendi  biraz  durur  musun ? 

                  Deyip  pencereyi  kapatır.  Şeyh  Efendi  söyleneni  yapar, illa  yağmur  sicim  gibi  yağmaktadır.   Sığınacak  bir  saçak  altı  da yoktur. Üstelik  niçin  durdurulduğunu  henüz  bilmemektedir  ve  kız  da  pencereden  kaybolmuştur.  Bir  ara  evin  kapısına  varıp  kızın  ne istediğini  sormak  geçer  içinden.  Tam  kapıya  yöneleceği  sırada  kız  tekrar  pencerede  görünür:

                  - Şeyh  Efendi,  bir  kaç  dakika  daha  bekleseniz...

                     Şeyh  içinden ''La Havle''  çekse de   denileni  yapmamak  tarikat  adabına  mugayir  olduğundan  biraz  daha  beklemeyi  göze  alır.  O  sırada   küfürbaz  derviş   kendi  kendine   söylenmeye  başlamıştır.    Yağmurun  şiddeti  gittikçe  artmakta ,   bizimkiler  de iliklerine  kadar  ıslanmaktadır.  Nihayet  pencere  üçüncü  kez  açılır  ve  kız  seslenir:

                  -  Gidebilirsiniz  artık!

                    Şeyh  Efendi  merak   eder  ve  sorar:

                   - İyi   de  evladım,  bir  şey  yok  ise  bizi  neden  beklettin?

                   - Efendim,  elbette  bir  şey  var,  sizi  sebepsiz  bekletmiş  değiliz.  Tavukları  kuluçkaya  yatırıyorduk.  Yumurtaları  tavuğun   altına  koyarken  bir  kavuklunun  tepesine  bakılırsa  piliçler  de  tepeli  olur,  horoz  çıkarmış.  Annem  sizi  geçerken  gördü  de  yumurtaları  kuluçkaya  koydu.

                   Münasebetsizliğin   bu  derecesi  üzerine   Şeyh  Efendi,

                   -  Ulan  derviş,  çıkar  ağzından baklayı...