Ağzından Baklayı Çıkarmak

                   Vaktiyle  çok  küfürbaz  bir  adam  yaşarmış.  Zamanla  kendine  yakıştırılan  küfürbazlık  şöhretine  tahammül  edemez  olmuş. Soluğu  bir  tekkede  almış  ve durumu  tekkenin  şeyhine  anlatıp  sırf  bu huyundan  vazgeçmek  için   dervişliğe  soyunmaya  geldiğini  söylemiş.  Şeyh  Efendi   bakmış,  adamın  niyeti  halis,  geri  çevirmek  olmaz,  matbahtan  bir  avuç bakla  tanesi  getirtmiş.  Bunlara  okuyup  üfledikten  sonra  yeni  dervişe  dönüp  tembih  etmiş:

              -  Şimdi  bu  bakla  tanelerini  al.  Birini  dilinin  altına  diğerlerini  cebine  koy.  Konuşmak  istediğin  vakit  bakla  diline  takılacak,  sende  küfür  etmemem  isteğini  hatırlayıp   o  an  da  söyleyeceğin  küfürden  geçeceksin.  Bakla  ağzında  ıslanıp  erimeye  başlayacak   olursa  cebinden  yeni  bir  baklayı  dilinin altına  yerleştirirsin.

                  Adamcık  şeyhin  dediği  gibi  tekkede  kalıp  kendini  kontrol  etmeye  başlar.  Bu  arada  şeyh  efendi  de  bir  yere  gidince  onu  yanından  ayırmamaktadır.  Yağmurlu  bir  günde  bir  evin  penceresi  hızla  açılır  ve  gençten  bir  kız   çocuğu  başını  uzatarak,

                - Şeyh  Efendi  biraz  durur  musun ? 

                  Deyip  pencereyi  kapatır.  Şeyh  Efendi  söyleneni  yapar, illa  yağmur  sicim  gibi  yağmaktadır.   Sığınacak  bir  saçak  altı  da yoktur. Üstelik  niçin  durdurulduğunu  henüz  bilmemektedir  ve  kız  da  pencereden  kaybolmuştur.  Bir  ara  evin  kapısına  varıp  kızın  ne istediğini  sormak  geçer  içinden.  Tam  kapıya  yöneleceği  sırada  kız  tekrar  pencerede  görünür:

                  - Şeyh  Efendi,  bir  kaç  dakika  daha  bekleseniz...

                     Şeyh  içinden ''La Havle''  çekse de   denileni  yapmamak  tarikat  adabına  mugayir  olduğundan  biraz  daha  beklemeyi  göze  alır.  O  sırada   küfürbaz  derviş   kendi  kendine   söylenmeye  başlamıştır.    Yağmurun  şiddeti  gittikçe  artmakta ,   bizimkiler  de iliklerine  kadar  ıslanmaktadır.  Nihayet  pencere  üçüncü  kez  açılır  ve  kız  seslenir:

                  -  Gidebilirsiniz  artık!

                    Şeyh  Efendi  merak   eder  ve  sorar:

                   - İyi   de  evladım,  bir  şey  yok  ise  bizi  neden  beklettin?

                   - Efendim,  elbette  bir  şey  var,  sizi  sebepsiz  bekletmiş  değiliz.  Tavukları  kuluçkaya  yatırıyorduk.  Yumurtaları  tavuğun   altına  koyarken  bir  kavuklunun  tepesine  bakılırsa  piliçler  de  tepeli  olur,  horoz  çıkarmış.  Annem  sizi  geçerken  gördü  de  yumurtaları  kuluçkaya  koydu.

                   Münasebetsizliğin   bu  derecesi  üzerine   Şeyh  Efendi,

                   -  Ulan  derviş,  çıkar  ağzından baklayı...