Tarihte İlginç Ölüm Hikayeleri 2

                         JEROME  IRVİNG  RODALE:

 

                        Organik  gıda  hareketinin  kurucusu,  Organik  Çiftçilik  ve   Bahçecilik  dergisinin  yayıncı  ve  büyük  bir  yayın şirketi   olan  Rodale  Gazetecilik'in  kurucusu.  Organik  gıdaların  yararları  hakkında  kendisiyle  yapılan  bir  röportaj  sırasında  ölmüştü.  1971  yılında  Dick  Cavett  Show2a  çıkıp da, ''  Kafayı  bulmuş  bir  şoförün  kullandığı  bir  araba  çarpmazsa  100  yaşıma  kadar  yaşarım.''  dediğinde  sadece  72  yaşındaydı.  Sohbetin  bir  yerinde  koltuğa  yığılıp  kaldı.  Ölüm  sebebi  kalp  kriziydi.  Bu  program  hiç  yayınlanmadı.

                       AESCHYLUS:

                       M.Ö  500'lerde  yaşamış  bir  oyun  yazarıdır.  Bir  çok  tarihçi  onu  Yunan  tragedyasının  babası  sayar.  Kafasına  bir  kaplumbağanın  düşmesi  sonucu  ölmüştü.  Efsaneye  göre  kartallar  kaplumbağaları  yakalar  ve  kabuklarını  kırmak  için  kayalara  düşürürdü.  Kartalın  biri  Aeschylus'un  saçsız kafasını  kaya  sanmış  ve  yakaladığı  kaplumbağayı  onun başına  bırakmıştı.

                       LULLY:

                       16.  Yüzyılın  favori  bestecilerindendi,  Fransa  kralı  için  de  besteler  yapmıştı.  Bir  defasında  müzisyenlere  prova  yaptırırken  ,  hızlı  bir  tempo  gelmiş  ve  çubuğunu  elinden  düşürmüş,  çubuk   ayağına  çarpmıştı.  Enfeksiyon  sonucu  öldü.

Tarihte İlginç Ölüm Hikayeleri 1

                                  ATTİLA:

                                 

                                  Attila'nın  ordusu  M.Ö 450'ye  kadar  Moğolistan'dan  Rus  İmparatorluğunun  sınırlarına  kadar  Asya'nın  tamamını  fethetmişti.  Gerdek  gecesi  burun kanamasından  ölmüştü.  M.Ö 453'te  genç  bir  kızla  evlenmişti.  Savaş  meydanlarındaki  ünlü  şiddetinin  tersine,  söylenenlerden  az  yiyip  içmeyi  adet  edinmişti.  Düğün  gecesi  bu  adetini  bırakarak  tıka  basa  yedi  ve  kafayı  buluncaya  kadar  içti.  Gecenin  bir  saatinde  burnu  kanamaya  başladı,  ancak  bunu  farkedemeyecek  kadar  sarhoştu.  Kendi  kanıyla  boğuldu  ve  ertesi  sabah  ölü  bulundu.

                                TYCHO  BRAHE:

                                16.  yüzyılda  yaşamış  Danimarkalı  bir  astronumdur. Onun  araştırmaları  Newton'un  genel  çekim  kanunun  yolunu  açtı.  Vaktiyle  tuvalete  gidemediği  için  ölmüştü.  16.  yüzyılda  yemek  bitmeden  ziyafet  sofrasından  ayrılmak  hakaret  kabul  edilirdi.  Brahe  çok içmesiyle  bilinen  bir  adamdı, ama  o gece  eğlenceye  gelmeden  tuvalate  gitmeyi  unutmuştu.  Üstelik  ziyafette  içkiyi  fazla  kaçırdı.  İzin  isteyemeyecek  kadar  da kibardı.  Sonunda  mesanesi  patladı  11  gün  acı  çektikten  sonra  öldü.

                               HORACE  WELLS:

                               1840'larda  anestezi  kullanımının  öncülüğünü  yaptı.  İntihar  etmek  için  anestezi  araştırmalar  sırasında  çeşitli  gazlarla  deney  yaparken  kloroform  bağımlısı  olmuştu.  1848  de  iki  kadına  sülfirik  asit  sıkmaktan  tutuklandı.  Hapisteyken  yazdığı  mektupta, sorunlarının  sebebi olarak  saldırıdan  önce  fazla  miktarda  aldığı  kloroformu  suçladı.  4  gün  sonra  hücresinde  ölü  bulundu. Kendisini  kloroformla  uyuşturmuş  ve  bir  usturayla  kalçalarını  kesmişti.

                             FRANCİS  BACON:

                             16.  yüzyılın  en etkili  beyinlerinden  biriydi.  Devlet  adamı,  felsefeci,  yazar  ve  bilim  adamı  olmasını  yanı  sıra Shakespeare'in  bazı  oyunlarını  bile  yazdığı  söylenir.  Bir  pilici  karla  doldurmaya  çalışırken  ölmüştü.  1625  yılınıın  bir  öğle  sonrasında, Bacon  kar  fırtınasını  seyrederken,  etleri   korumak  için  karın  tuz  gibi  kullanılabileceği  fikrine  kapıldı.  Bunu  denemek  için  komşu  köyden  bir  piliç  satın  aldı,  kesti  ve  dışarıda  karın  altında  donması  için  karla  doldurmaya  çalıştı.  Piliç  asla  donmadı  ama  Bacon  dondu.

                              

                               

                       

Ayıkla Pirincin Taşını

                  

                             Bir  zorluğu  çözümlerken,  bir  engeli  ortadan  kaldırmaya  çalışırken  bezen  hiç  beklenmedik  sürpriz  olaylar  çıkar  ve  daha  büyük  engeller  karşınıza  dikilir.  Böyle  durumlarda  bu  deyim  kullanılır.  Deyimin  öyküsü  Osmanlı  tarihine  dayanır.  Yavuz  Sultan  Selim'in  Yemen'i  Osmanlı  topraklarına  katmasından  bir  süre  sonra  Yemen'de  isyan  çıkmış,  uzun  uğraşmalar  sonunda  Yemen  Fatihi  Sinan  Paşa  duruma  hakim  olmuş;  Yemen  bundan  sonra  400  yıl  Osmanlı egemenliğine  katılmıştı.

                          Söylentilere  göre  Sinan  Paşa'nın  askerleri  bir  gün  çölde  konaklamış.  Yemek   pişirmek  üzere  hasır  torbalar  içindeki  mısır  pirinçlerini  yere  serdikleri  büyük  bir  çadırın  üstüne  dökmüş  ve  taşlarını  ayıklamaya  başlamışlar.  Bu  sırada  bir  fırtına  çıkmış  ve  rüzgarın  savurduğu   bir  kum  bulutu  pirinçlerin  üstüne  inerek,  ufak  bir  tümsek  halinde  yığılmış.  Kumların  altında  kalan   pirinçlere  bakakalan  yeniçeriler  arasında  şakacı  bir  asker:

                          - Biz  Allah'ın  nimetini  taşlı diye  beğenmiyorduk,  bizim  gibi  günahkar  kullara   üç  beş  taş  az  bile  gelir.  Asıl  şimdi  ayıklayın  bakalım  pirincin  taşını.Allah,  Kabe'ye  hücum   eden  fil  sahiplerinin  başına  ebabil  kuşları  ile taş  yağdırmıştı.   Bizim  başımıza  da  daha  büyük  taş  yağdırmadan  hemen  tövbe  edelim,  diyerek  arkadaşlarını  güldürmüş.

Ağzından Baklayı Çıkarmak

                   Vaktiyle  çok  küfürbaz  bir  adam  yaşarmış.  Zamanla  kendine  yakıştırılan  küfürbazlık  şöhretine  tahammül  edemez  olmuş. Soluğu  bir  tekkede  almış  ve durumu  tekkenin  şeyhine  anlatıp  sırf  bu huyundan  vazgeçmek  için   dervişliğe  soyunmaya  geldiğini  söylemiş.  Şeyh  Efendi   bakmış,  adamın  niyeti  halis,  geri  çevirmek  olmaz,  matbahtan  bir  avuç bakla  tanesi  getirtmiş.  Bunlara  okuyup  üfledikten  sonra  yeni  dervişe  dönüp  tembih  etmiş:

              -  Şimdi  bu  bakla  tanelerini  al.  Birini  dilinin  altına  diğerlerini  cebine  koy.  Konuşmak  istediğin  vakit  bakla  diline  takılacak,  sende  küfür  etmemem  isteğini  hatırlayıp   o  an  da  söyleyeceğin  küfürden  geçeceksin.  Bakla  ağzında  ıslanıp  erimeye  başlayacak   olursa  cebinden  yeni  bir  baklayı  dilinin altına  yerleştirirsin.

                  Adamcık  şeyhin  dediği  gibi  tekkede  kalıp  kendini  kontrol  etmeye  başlar.  Bu  arada  şeyh  efendi  de  bir  yere  gidince  onu  yanından  ayırmamaktadır.  Yağmurlu  bir  günde  bir  evin  penceresi  hızla  açılır  ve  gençten  bir  kız   çocuğu  başını  uzatarak,

                - Şeyh  Efendi  biraz  durur  musun ? 

                  Deyip  pencereyi  kapatır.  Şeyh  Efendi  söyleneni  yapar, illa  yağmur  sicim  gibi  yağmaktadır.   Sığınacak  bir  saçak  altı  da yoktur. Üstelik  niçin  durdurulduğunu  henüz  bilmemektedir  ve  kız  da  pencereden  kaybolmuştur.  Bir  ara  evin  kapısına  varıp  kızın  ne istediğini  sormak  geçer  içinden.  Tam  kapıya  yöneleceği  sırada  kız  tekrar  pencerede  görünür:

                  - Şeyh  Efendi,  bir  kaç  dakika  daha  bekleseniz...

                     Şeyh  içinden ''La Havle''  çekse de   denileni  yapmamak  tarikat  adabına  mugayir  olduğundan  biraz  daha  beklemeyi  göze  alır.  O  sırada   küfürbaz  derviş   kendi  kendine   söylenmeye  başlamıştır.    Yağmurun  şiddeti  gittikçe  artmakta ,   bizimkiler  de iliklerine  kadar  ıslanmaktadır.  Nihayet  pencere  üçüncü  kez  açılır  ve  kız  seslenir:

                  -  Gidebilirsiniz  artık!

                    Şeyh  Efendi  merak   eder  ve  sorar:

                   - İyi   de  evladım,  bir  şey  yok  ise  bizi  neden  beklettin?

                   - Efendim,  elbette  bir  şey  var,  sizi  sebepsiz  bekletmiş  değiliz.  Tavukları  kuluçkaya  yatırıyorduk.  Yumurtaları  tavuğun   altına  koyarken  bir  kavuklunun  tepesine  bakılırsa  piliçler  de  tepeli  olur,  horoz  çıkarmış.  Annem  sizi  geçerken  gördü  de  yumurtaları  kuluçkaya  koydu.

                   Münasebetsizliğin   bu  derecesi  üzerine   Şeyh  Efendi,

                   -  Ulan  derviş,  çıkar  ağzından baklayı...