19 Aralık 2013 Perşembe

Şahmaran Efsanesi

ŞAHMARAN
   
        Efsaneye  göre  Şahmaran   yüzlerce  yıl  önce  Tarsus'ta yaşayan  yılan  vücutlu  kadın  başlı  kahraman.  Bahçesinde  insanoğlunu  cezbedecek  her türlü  yiyecek ve  ziynet  eşyası   bulunan Şahmaran   kimsenin  bilmediği  bir  yerde,  insanoğlundan  uzakta  yerin  altında  yaşamış,  ta  ki  insanoğlu  Camsab  tarafından  bulunana  kadar.

        Yoksul  bir  ailenin  oğlu  olan  Camsab   bir  gün  ormanda  bir  kuyu  dolusu  bal  bulmuş.  Balı  çıkarmak  için kuyuya inen  Camsab'ı   bütün  balı yukarı  çeken  arkadaşları  aç  gözlülükleri  yüzünden  kuyuda  bırakmış.  Yalnız  başına  feryat  eden  Camsab  tam  da ümidini  kesmişken  topraktan  iğne  deliği  büyüklüğünde   ışık  sızdığını  farketmiş. Cebindeki  bıçak  ile ışığın geldiği  deliği  büyüten  Camsab,  ömründe görmediği  kadar  güzel  bir  bahçeye girmiş.  Bu  bahçede  dünyada  eşi  benzeri  olmayan  çiçekler,  ortasında   bir  havuz  ve  çevresinde  oturaklar  ile  bir   yığın  yılan  bulunuyormuş.  Havuzun  başındaki  taht  üzerinde  insan  başlı,  süt  beyaz  vücutlu  bir  yılan  Camsab'a    kendi  diliyle  hitap  etmiş; Hoşgeldin  insanoğlu,  çevrendekilerden  korkma  sen bizim  misafirimizsin.

            Şahmaran  Camsab'a   türlü  türlü  yiyecekler  ikram  edip  kendi   ülkesine   nasıl  ve neden  geldiğini sormuş.  Camsab  hikayesini  uzun  uzun  anlatmış...  Camsab'ı  dinleyen  Şahmaran   '' İnsanoğlu  nankördür, hilekardır.  Küçücük  menfaatleri  karşısında  muazzam  zararlarına  razı  olur.''  demiş.

              Şahmaran'ın  güvenini  kazanan Camsab  uzun  yıllar   bu  bahçede  yaşamış.  Yıllar  sonra   bir gün  Şahmaran'a  yaklaşan  Camsab,  ailesini  çok  özlediğini  söyleyip;''  Ne  olu  beni  aileme  kavuştur.''diye  yalvarmış.  Bunun  üzerine  Şahmaran  kendisini   salıvereceğini,  ancak  yerini  kimseye  söylemeyeceğine  dair   söz  vermesini  istemiş.  Çünkü  Şahmaran'la  karşılaşan  kim   olursa  olsun  hamama  gittiğinde  vücudu  pullarla  kaplanırmış.  Şahmaran'a  söz  verip  ailesine  kavuşan  Camsab   uzun  yıllar  verdiği  sözde  durarak  Şahmaran'ın  yerini  kimseye  söylememiş  ve  hiç  hamama  gitmemiş.

                 Derken  bir  gün  Camsab'ın  yaşadığı  ülkenin  hükümdarı  Keyhüsrev  hastalanmış.  Vezir,  hastalığın  çaresinin  Şahmaran'ın  etini  yemek   olduğunu  söylemiş  ve  herkesin  hamama  getirilmesini  istemiş.  Önceleri  direnen  sonra  zorla  hamama   götürülen  Camsab'ın  vücudu  hamam  girince  vücudu  pullarla  kaplanmış.  Sonunda  da  yapılan  işkenceye  dayanamayarak  canını  kurtarmak   için  kuyuyu  göstermiş.  Hemen  kuyunun  başına  gidilmiş  ve  Şahmaran   dışarı  çıkarılmış.  Camsab'ı  gören   Şahmaran  ;''İşte    Camsab  nihayet  kanıma  girdin.  Ben  insanoğluna  itimat  edilmeyeceğini  biliyordum.  Fakat  ne çare ki  yine  aldandım.'  demiş. Ölüme  giderken  de  Camsab'a  ''  Beni  toprak  çanakta  kaynatıp   ilk  suyumu  sana  içirecekler  sakın  içme  zehirlidir.  İkinci  suyumu  iç  gövdemi  de hükümdara  yedir.''  demiş.  Şahmaran'ın  sözlerini  harfİyle  yerine  getiren  Camsab  ilk  suyu  vezire  içirip  ikincisini  de kendisi  içmiş.  Etini   de  hükümdara  yedirmiş.  Vezir  ölmüş  hükümdar  da  kısa  sürede      iyileşip  Camsab'ı  veziri  yapmış.

               Efsaneye  göre  Şahmaran'ın   öldürüldüğünü   yılanlar  bilmemekte.  Taarsus'un   Şahmaran'ın   öldürüldüğünü  öğrenen  yılanlar  tarafından    basılacağı  rivayet  edilir.
             

Hiç yorum yok: