Sümela Manastırı ve Efsaneleri

Sümela  Manastırı

                    İsa  Peygamberin   havarilerinden  olan  Lukas'ın   bir  tahta  parçası  üzerine  çizdiği   Meryem   Ana  resmi  (ikona)  yıllar  sonra  kendiliğinden  Atina'ya  uçmuş.  Renginin  koyuluğundan  ötürü  daha  sonraları  Kara  Meryem, Kara  Melek,  Kara  Madonna  gibi  adlarla  ünlenen  bu  resim  ,   Theodosius  döneminde,  4.  yüzyılda  Atina'dan   ayrılmak  istemiş.

 

                   İkona  daha  sonra  melekler  tarafından  uçurularak,  Maçka  dağlarının  yamaçlarındaki  dağ  kovuklarından   birine  yerleştirilmiş.  O  günlerde  Bernabas  ve  Sophranios  isimli  keşişler   rüyalarında  Meryem  Ana'yı  görmüşler.  Meryem  Ana  keşişlere     Trabzon'a  gidip   ikonanın  olduğu  kovukta  kendisi  adına  bir kilise  yaptırmalarını  söylemiş. Keşişler  deniz  yoluyla  Trabzon'a  gelerek  Maçka  dağlarının  yamaçlarındaki  taş  kovuğu  içindeki  Meryem  Ana  ikonasını  bulmuşlar.  

                   Onlardan  önce  bu  resmi  gören   yerliler  ikonayı  yakmak  istemişler   fakat  yanmamış.  Balta  ile  parçalamak  istemişler  kırılmamış.  Dereye  atıp  uzaklaştırmak  istemişler,  derenin   suyu  ikonayı  sürüklememiş.  Meryem  Ana  tarafından  görevlendirilen  iki  keşiş,   melekler  tarafından   ikonanın  konulduğu  kovuğa  önce  bir  kilise,  sonra  bir  manastır  yapmışlar.  Hayatlarının   geri  kalan  kısmını  Sümela'da  geçiren  bu  iki  keşiş  aynı   ölmüşler.

                   Kutsal   Damlalar:

                  Diğer  bir  efsane  de  manastırın  ortasındaki   kutsal   havuza,  30-40  metreden  iri  su  damlaları  değişik  aralıklarla  düşermiş.  Kutsal  olduğuna   inanılan  damlalar,  yüzyıllar  boyunca  umutsuz  hastaların   ve  kısırların  umudu  olmuş.  Tarih  boyunca  Müslüman,  Hristiyan  birçok  hasta  efsanenin  getirdiği  umudu  paylaşmak  amacıyla   manastırı  ziyaret  ederek  zengin  adaklar  ve   kurbanlarla   damla  tedavisine  girmişler.