Sümela Manastırı ve Efsaneleri

Sümela  Manastırı

                    İsa  Peygamberin   havarilerinden  olan  Lukas'ın   bir  tahta  parçası  üzerine  çizdiği   Meryem   Ana  resmi  (ikona)  yıllar  sonra  kendiliğinden  Atina'ya  uçmuş.  Renginin  koyuluğundan  ötürü  daha  sonraları  Kara  Meryem, Kara  Melek,  Kara  Madonna  gibi  adlarla  ünlenen  bu  resim  ,   Theodosius  döneminde,  4.  yüzyılda  Atina'dan   ayrılmak  istemiş.

 

                   İkona  daha  sonra  melekler  tarafından  uçurularak,  Maçka  dağlarının  yamaçlarındaki  dağ  kovuklarından   birine  yerleştirilmiş.  O  günlerde  Bernabas  ve  Sophranios  isimli  keşişler   rüyalarında  Meryem  Ana'yı  görmüşler.  Meryem  Ana  keşişlere     Trabzon'a  gidip   ikonanın  olduğu  kovukta  kendisi  adına  bir kilise  yaptırmalarını  söylemiş. Keşişler  deniz  yoluyla  Trabzon'a  gelerek  Maçka  dağlarının  yamaçlarındaki  taş  kovuğu  içindeki  Meryem  Ana  ikonasını  bulmuşlar.  

                   Onlardan  önce  bu  resmi  gören   yerliler  ikonayı  yakmak  istemişler   fakat  yanmamış.  Balta  ile  parçalamak  istemişler  kırılmamış.  Dereye  atıp  uzaklaştırmak  istemişler,  derenin   suyu  ikonayı  sürüklememiş.  Meryem  Ana  tarafından  görevlendirilen  iki  keşiş,   melekler  tarafından   ikonanın  konulduğu  kovuğa  önce  bir  kilise,  sonra  bir  manastır  yapmışlar.  Hayatlarının   geri  kalan  kısmını  Sümela'da  geçiren  bu  iki  keşiş  aynı   ölmüşler.

                   Kutsal   Damlalar:

                  Diğer  bir  efsane  de  manastırın  ortasındaki   kutsal   havuza,  30-40  metreden  iri  su  damlaları  değişik  aralıklarla  düşermiş.  Kutsal  olduğuna   inanılan  damlalar,  yüzyıllar  boyunca  umutsuz  hastaların   ve  kısırların  umudu  olmuş.  Tarih  boyunca  Müslüman,  Hristiyan  birçok  hasta  efsanenin  getirdiği  umudu  paylaşmak  amacıyla   manastırı  ziyaret  ederek  zengin  adaklar  ve   kurbanlarla   damla  tedavisine  girmişler.

                                                      

10 Bin 500 Yaşındaki Kale

Halep  Kalesi

                 Suriye'nin   ikinci  büyük  şehri  olan  Halep'in  merkezinde  bulunan  ve  birçok  medeniyete   ev  sahipliği  yapan  Halep   Kalesi,   dünyanın   en  eski  ve  en büyük  kalesi  olarak  biliniyor.  10  bin  500  yıllık  bir  maziye  sahip  olan  ve  Guinness  Rekorlar  Kitabı'na  giren  Halep  Kalesi,  aslında  şehrin  ilk   kurulduğu  yerleşim  alanı  içinde   bulunuyor.  Kalenin    içinde  ise  binlerce  insanın   uzun  zaman  yaşamasına  imkan  verecek  her  türlü  araç  ve  gereç  mevcut. 

                 Tarihi   evleri,  sokakları,  su  kuyuları,  odaları,  camisi  ve  daha  birçok  yapısı  ile   kale  yalnız  başına  bile  surlarla  çevrili  bir  kenti  andırıyor.  Kalenin  çevresinde  bulunana  su  bir  zamanlar  adeta   savunma  mekanizması  gibiyken,  küresel  ısınmanın  etkisiyle  burada  bir  damla  su  bile  kalmadığı  görülüyor.

               M.Ö  3000'li  yıllarda  inşa  edilen  Halep  Kalesi'nde  çeşitli  Mezepotamya   devletleri,  Roma  İmparatorluğu,  Bizans  İmparatorluğu,  Arap  Krallıkları,  Büyük  Selçuklu  Devletleri  ve  Osmanlı  İmparatorluğu   devirleri   yaşandı.  Kent  Suriye'nin  en  canlı  ticaret  ve  üretim  merkezlerinden  biri  olmuş.  Halep'i  ziyaret  eden  turistlerin  şehri  kuş  bakışı  görmek  için   en  çok  gezdikleri  yerlerin  başında,  kentin  en  hakim  noktası  olan  kaleye  geliyor.  Burada  ziyaretçiler,  hem  uygarlıkların   izlerine  genel  bir  perspektiften  bakıyor  hem  de  çay  ve kahvelerini  yudumlayarak   yorgunluklarını  atıyor.

Kız Kulesi Efsanesi

Kız  Kulesi

 
                   Kız  Kulesi  Adası,  Kubadabad  Saltanat  kentinin  haremliğiymiş.  Adada  çevresi  sularla  çevrili   bir  kale  ile  birbirinden  güzel  köşklerin  ortasında   yüksek  bir  kule  varmış.

                   İşte  bu  kalede   cariyeleri  ile  birlikte  Selçuklu  Sultanının   güzeller  güzeli   biricik  kızı  yaşarmış.  Sultan  düşünde (  başka  bir  rivayete  göre  falında) sevgili   kızının  yılan  sokması  sonucu   öleceğini   görmüş.   Yaptırdığı    kaleye  ve  içindeki   kuleye  kızını  bu sebepten  kapatmış.  Öyle  ki,  kuleye  yılan  girmesin  diye   beton  borularla   Anasmas'lardan  adaya  su  ve  süt  akıtılmış. Bu  iki  sıra  beton  boruların  kalıntıları  günümüze  kadar  gelmiştir.

                  Böylece   yıllar  yılları  kovalamış  ve  günlerden  bir  gün  güzel  Sultan  ateşlere   düşüp  hastalanmış.  Ülkenin    en  ünlü  hekimleri   zor  bulmuşlar  devasını.  Sevgili  Sultan  yeniden  sağlığına  kavuşmuş.  İyileşmesini  kutlamak  için    armağanlar  yağmaya  başlamış  kuleye.  Yaşlı  bir  köylü  kadın  da  bir  sepet  üzüm   getirmiş.  Meğer  üzümlerin  içinde  küçük  bir  yılan  varmış. Yılan  o gece  uykuya  dalan  güzel  Sultanı  sokup  öldürmüş.